4.
Waarom Lolstoel.nl?
Hallo,
Ik kreeg net
een e-mailtje van je, en ik voelde me geroepen even te reageren op
je vraag of ik zelf in een rolstoel zit.
"Humor ontstaat
als je in een rolstoel zit, en je wilt eruit!"
Ja, ik zit
in een rolstoel; ik heb een spierziekte. Alles wat je ziet op lolstoel
ben ik zelf (zo heb ik bijvoorbeeld een stoma in mijn nek: "opblaaspop"-animatie,
het poppetje heeft een blauw strikje om!) of heeft indirect met mijzelf
te maken!
Tijdens mijn
revalidatie ben ik met flash begonnen (een half jaar geleden), en
het leek mij leuk een flash-website te gaan maken: lolstoel. Voor
een deel verwerking, maar voor een groot deel gewoon als grap, voor
de lol, en als uiting van mijn fascinatie: humor (ik ben erop afgestudeerd;
ik heb Nederlandse Taal- en Letterkunde gedaan).
Maar lolstoel
is meer dan "lang leve de lol!"! Ik ervaar, en dat zul jij met je
zoontje ook ervaren hebben denk ik, of misschien nog gaan ervaren,
dat veel valide mensen nog steeds stroef omgaan met "wieltjes"; er
bestaat angst! Soms kan ik die voelen, en mijn manier om door die
angst heen te breken is daarop te reageren met humor! Humor schept
afstand (je geeft de ander ruimte om even angstig te zijn!) en tevens
verbindt humor! Met lolstoel wil ik bijdragen aan die verbinding.
Maak grappen, ten koste van rolstoelers!? Wat je daarmee doet, naar
mijn idee, is de bezoeker confronteren met zijn vooroordelen en angst;
angst voor de ander, die in een kar zit, en daarmee ook angst voor
zijn eigen feilbaarheid en kwetsbaarheid (ook hij of zij kan in een
rolstoel terecht komen). In mijn optiek is iedereen een “wieltje”.
Dat wil zeggen: niemand is lichamelijk volmaakt, en de meeste mensen
zijn hun leven lang bezig emotionele stabiliteit te zoeken.
Grappen over
rolstoelers is een groot taboe, zo heb ik gemerkt. Ik wil bijdragen
aan het doorbreken van dit taboe. En grappen zijn natuurlijk het middel!
Marc
de Kok
De volgende column van mijn hand heeft gestaan in het blad "Chronisch Ziek"
Lachen om je ziekte?
Op
mijn laatste benen sleep ik mij voort. Ik strompel en struikel en val
op de grond. Daar zit ik dan. Met al mijn ellende! Op zo'n moment kun je
twee dingen doen: in huilen uitbarsten of bulderen van het lachen.
Lachen om je handicap, daar draait het om op de website www.lolstoel.nl.
Kort gezegd bestaat Lolstoel uit een groot aantal bewegende cartoons
met een rolstoelmannetje in de hoofdrol. De animaties zijn kort, vaak
scherp van toon en altijd humoristisch bedoeld. Het rolstoelertje op
Lolstoel ben ik zelf. Ik maak grappen over mijn eigen situatie en
waarschijnlijk over die van veel andere chronisch zieken. Humor dus uit
de dagelijkse praktijk. Sommige grappen heb ik speciaal voor Lolstoel
bedacht. Een paar voorbeelden.
Een
mooie meid kijkt me na als ik voorbij rijd. “Lekker kontje!” roept ze
plagend. Ik draai me om en reageer boos: “Hoe kan je dat nou zien!??”
Haar antwoord: “Ik ruik het!”
Een
andere grap: Ik ben bij Jomanda te gast in een van haar shows. Net als
iedereen op Lolstoel zit ook zij in een rolstoel. Jomanda, die net als
Jezus denkt de lammen te kunnen genezen, kijkt mij diep in de ogen en
roept: "Sta op en wandel!" Ik roep terug: "Sta zelf op!"
Een gezonde jonge vrouw vraagt aan me: “Heb jij een vriendin?”
Ik antwoord trots: “Jazeker!”
En… euh… die verzorgt jou?” vraagt ze voorzichtig.
Nee,” antwoord ik, “daar NEUK ik mee!”
Veel mensen die geen chronische ziekte hebben en de site bekijken,
begrijpen deze humor niet. Als je gehandicapt bent, dan heb je het
zwaar, zo denken zij. Is er reden om te lachen? In mijn gastenboek staan
veel verontwaardigde en ronduit woeste reacties. De meest extreme is
deze:
"Baaaah!
Wat ben jij een zielige eikel. (...) Hoe jij deze mensen benadert!!
Gatver!! Vuile klootzak! Ik vind het laag, gewoon zielig en ik vraag me
af waar je het vuile lef vandaan haalt.”
Onder
veel validen is het maken van grappen over rolstoelers een groot taboe,
zo heb ik gemerkt. Dat is jammer, want het toont aan dat zij
gehandicapten niet als gelijkwaardig zien. Het is nog spijtiger dat ook
veel gehandicapten de combinatie humor en handicap niet altijd even
vanzelfsprekend vinden. Ik kreeg laatst een boze e-mail van de webmaster
van een drukbezochte website voor chronisch zieken. Ze schreef me dat
ze geschokt was en dat ze Lolstoel ronduit discriminerend vindt.
Lachen
is niet alleen leuk en ontspannend, het kan ook een uitstekende
pijnstiller zijn. Humor relativeert en dat kan helpen bij het verwerken
van je handicap. Een bezoeker van Lolstoel zei het zo: "Ik loop nu nog
korte afstandjes met 2 krukken, zal binnenkort ook een rolstoel moeten
gebruiken. Jullie helpen me enorm het te aanvaarden. Mijn humor helpt
me; mijn lolstoel zal het ook doen. Bedankt."
Kortom: lach om je ziekte en blijf lachen! Doe je dat niet, dan zal het lachen je vergaan!
Marc de Kok
www.lolstoel.nl
Ga naar de animaties!
e-mail
Gastenboek